|
Obecna nazwa wioski pochodzi wprost od jej lokalizacji przy gródku, podczas budowy kamiennych murów obronnych z wieżą strażniczą (stołbem). Celem było sprawowanie kontroli i ochrony wodnego szlaku komunikacyjnego "Wisła – Kamienna - Świślina". Zadaniem każdego podgrodzia było bowiem zapewnienie miejsca nocnego spoczynku dla budowniczych grodu. Zaś po ukończeniu budowy, mieszkańcy podgrodzia zaopatrywali zbrojną załogę grodu w żywność i wszelkie inne, niezbędne im dobra. Obecna wioska rozciąga się równolegle do koryta Kamiennej na obszarze byłego kamieniołomu, funkcjonującego tu bez wątpienia na długo przed dotarciem chrześcijaństwa na ziemie Lechitów. Istnienie tegoż kamieniołomu, wraz z wieloma innymi, (w Bałtowie, Kunowie, Wąchocku, itp) wraz z nazwą rzeki "Kamienna" niezmiennie zadaje kłam propagandzie polonofobów wszelkiej maści o tym, jakoby rdzenni Polacy nigdy nie byli na takim poziomie rozwoju, aby potrafili używać kamienia do budowy obwarowań, grodów oraz infrastruktury i urządzeń we własnej ojczyźnie. Znacznie mniejsze użycie kamiennego budulca wynikało bowiem nie z braku umiejętności, lecz wyłącznie z konkretnych przyczyn technicznych oraz ekonomicznych. Na niżu środkowopolskim kamień był bowiem o wiele trudniejszy do pozyskania niż np. na suchych nieużytkach Bliskiego Wschodu. Gdyby niegdysiejsi Lechici byli na tyle głupi, iż zezwoliliby rzymskiej armii na budowanie swoich umocnień na ich własnej ziemi, to z praktycznej i ekonomicznej konieczności powstawałyby one także jako niezawodne i trwałe (kompozytowe w swojej strukturze) konstrukcje ziemno-drewniane, o znakomitym stosunku jakości do ceny. http://zboj-szydlo.5v.pl/stradow.html Poruszając się drogą przez wieś Podgrodzie, możemy łatwo przegapić resztki kamiennych umocnień obronnych. Z łatwością zauważymy jednak za rzędem zabudowań, płaską ścianę urwiska o wysokości kilkunastu metrów, długiej na około pół kilometra. Nie jest ona tworem natury, lecz ścianą niegdysiejszego kamieniołomu, funkcjonującego tu od niepamiętnych czasów. Ściana ta jest z lubością wykorzystywana przez różnych straceńców, doskonalących tutaj swoje techniki wspinaczkowe. To zapewne od nich pochodzi współczesna, bzdurna i najzupełniej nieadekwatna do jego historycznej przeszłości, nazwa tegoż tworu rąk ludzkich - "Skała Nihilistów".
Źródło: I. - Słownik etymologiczny języka polskiego. Aleksander Brückner https://pl.wikisource.org/wiki/słownik_etymologiczny_języka_polskiego gród, grodzić, gródź i grodza, ogrodzenie; ogród i ogrodziec, ogrodźca (z tego ogrojca, a do tego nowy mianownik ogrojec); zagroda; podgrodzie; gródek (częste w nazwach miejscowych); grodzisko (‘gdzie gród stał’; w nazwach miejscowych nawet Grodzisk, zwykłym trybem wymiany rodzaju nijakiego na męski od 16. wieku począwszy, tu jednak bez sensu); grodziec, grodźca (z tego grójca i nowe Grójec); z ruska niepotrzebnie: horodyszcze. Ogradzać; przeniesione: »bez ogródek«, ‘wprost’, ‘bez omawiania’. Na(d)groda. Prasłowo; przestawione u nas z *gord; oboczne gard zachowały nazwy na Pomorzu (Stargard, ‘starogród’, Belgart, ‘białogród’), załabskie gard i wogard (‘ogród’ ; gard znaczy i ‘stodołę’, ‘stajnię’, por. kaszub, zagarda w stodole, ‘sąsiek’). Przymiotniki: grodzki i grodowy. Od zagrody: zagrodnik; ogrodnik, ogrodnictwo, ogrodowy. Noclegi
w pobliżu: |
 |
PODGRODZIE
(„pod-grodem”)